De zomervakantie is inmiddels alweer ongeveer op de helft… Tijd voor een blog over onze uitstapjes tot nu toe dacht ik zo! Helaas heeft mijn teen wel flink wat roet in het eten gegooid waardoor het een tijdje moeilijk was op pad te gaan. Maar inmiddels heb ik het wandelen weer opgepakt en hopen we dit dubbel en dwars goed te maken de komende weken. Maar goed laat ik gewoon beginnen bij het begin, enkele dagen na mijn laatste blog…
Zaterdag 11 juli zat behendigheid er helaas nog niet in voor me. Thuis met mijn voet omhoog heb ik dus mijn tijd doorgebracht, maar gelukkig niet alleen. Elphaba’s fokker (Di China Latina) was in de buurt en kwam gezellig even bij ons langs! Ze had Elphie’s broer/Glacee’s halfbroer Mambo en haar verloofde Daniel ook mee en samen hebben we hier gezellig gegeten. Mijn moeder had stobá voor hen gemaakt en het viel gelukkig goed in de smaak. ;-)

Maandag 13 juli was een hele spannende dag voor me. Die nacht had ik al een oxazepam genomen om toch nog een beetje te kunnen slapen, maar ’s morgens was ik alsnog misselijk en had buikpijn van de zenuwen. Gelukkig niet voor niets… In de middag kwam iemand van hulphondenschool De CLiCK langs voor een intake gesprek en screening van Eevee. Zouden we dan eindelijk aan ons hulphondentraject kunnen beginnen? Toen Ashley overleed raakte mij dit heel erg. Niet alleen vanwege het immens grote verlies, maar ook vanwege het feit dat ik hiermee mijn maatje en steun kwijt was. Ik merkte na haar dood eigenlijk pas hoeveel zij voor mij betekende in het dagelijks leven, en hoeveel vrijheid zij mij gaf door overal met mij mee naartoe te gaan. Ik heb uiteindelijk besloten een hulphondtraject in te gaan met Eevee, in de hoop dat zij hier geschikt voor zou zijn en deze taak kon overnemen. Ik ben zelf gaan trainen met Eevee hier in de buurt in het centrum en op andere drukke plekken in de hoop zo snel mogelijk ons dekje en pasje te kunnen halen. Die maandag was het dan eindelijk zover, we hebben hier thuis mijn situatie even kort besproken en zijn vervolgens het centrum in gegaan om te zien hoe Eevee het daar deed. Het ging allemaal heel goed, we hebben handige tips meegekregen om nog aan te werken in de toekomst maar Eevee slaagde met vlag en wimpel voor alle tests. Ik kreeg complimenten over onze goede band en Eevee’s stabiele karakter, werd gefeliciteerd en later die week ontving ik mijn dekje. Eevee is dus vanaf nu officieel mijn hulphond en zal mij begeleiden in het dagelijks leven net zoals Ashley dit deed (en misschien uiteindelijk nog wel ietsjes meer)! Eevee is destijds in ons tweede nestje eigenlijk door Ashley uitgekozen om hier te blijven, en heeft na haar overlijden al gauw de taak van roedelleider overgenomen. Indirect voelt het alsof Ashley dit allemaal zo heeft gepland, al geloof ik niet in dat soort dingen. Maar het is toch een mooie gedachte dat Ashley door de jaren heen zo Eevee heeft voorbereid op een leven zonder haar, en een leven als mijn nieuwe steun en toeverlaat. Het voelt nog altijd wat dubbel maar ik ben zo waanzinnig trots op wat Eevee en ik samen door de jaren heen hebben bereikt, dit is echt de kers op de taart en ik hoop dat onze band alleen nog maar sterker en mooier zal worden. Ik mis Ashley nog iedere dag, zal nooit vergeten wat zij allemaal voor mij betekende maar ik ben ook zo dankbaar dat ze Eevee zo goed heeft voorbereid op een leven zonder haar. Ashley had zo een duidelijke voorkeur voor Eevee, en nu wordt nog eens een extra keer duidelijk waarom...

Om alle stress van de dag daarvoor even te vergeten gingen we dinsdag 14 juli eventjes een dagje weg, alleen met Abby, richting Amsterdam op bezoek bij een oude vriend/oud-buurman van ons. We begonnen in het Stadshart van Amstelveen waar we even lekker hebben geshopt. Daarna was het door naar onze favoriete bakker voor wat lekker gebak en dit hebben we uiteindelijk opgegeten in bij onze oud-buurman thuis. In het huis naast dat waar ik ben opgegroeid dus. Het was een gezellig dagje uit al miste we hier en daar af en toe wel de rest van de roedel hoor. We hebben wel low-budget echt geweldig veel leuke spulletjes kunnen inslaan waaronder een heel leuk speeltoestel voor de (hopelijk) toekomstige pups voor maar een tientje!

Donderdag 16 juli zijn we wel met alle meiden op pad geweest. En wel naar de fokker van Glacee, oftewel de Blue Champagne roedel! Een Chinezen-paradijs in het boerenland. De Shelties keken hun ogen uit! Het was hun eerste keer daar maar ze hebben zich keurig gedragen tussen al die Chinese aapjes, hihi. Het was erg leuk om Glacee’s (en Elphie’s) familie weer te zien en het is me ook eindelijk gelukt eens Glacee’s beide ouders samen spontaan op de foto te zetten. We hebben lekker in de tuin in het zonnetje zitten kletsen en genoten van alle hondjes om ons heen.

Zaterdag 18 juli voelde ik me eindelijk weer goed genoeg om even lekker op pad te gaan met de hondjes. Mijn moeder had tot dusverre iedere dag de wandelingen voor haar rekening genomen en heeft ook meermaals het bos bezocht met de meiden terwijl ik thuis zat. Maar dit keer konden we lekker met z’n allen even naar het Natuurpark Lelystad. De meiden vonden het heerlijk, al was het wel wat warm hier en daar. En voor mij was het ook fijn om er eindelijk weer eens echt uit te zijn met de dames.

Nadat ik dat weekend Eevee’s dekje had ontvangen was het maandag 20 juli dan tijd voor ons eerste officiële trainingsmoment in het centrum. Het was wel spannend zo een eerste keer nu officieel... Nog niet alles ging vlekkeloos. Ik had op een gegeven moment een kind van een jaar of 2 achter me aan rennen waar natuurlijk geen moeder van te bekennen was die Eevee maar niet met rust wilde laten. Ze besprong haar zowat letterlijk. Maar Eevee heeft haar voor zover ze kon keurig ontweken en haar aandacht continu bij mij gehouden. Ze heeft zich netjes gedragen dus het was een goede eerste dag. Hoewel ik het erg fijn en mooi vond om nu zo met Eevee te kunnen trainen merkte ik wel dat het mentaal voor me soms wel nog wat snel ging. Het gemis van Ashley en mijn herinneringen aan haar waren de daarop volgende nacht dus ook weer een stuk heftiger dan de afgelopen weken. Het heeft tijd nodig, en natuurlijk is het ook niet eerlijk om Eevee met Ashley te vergelijken... Dit was gewoon even zo een typisch dipje na een op zich verder wel mooie dag. Een tik die me weer even goed liet zien dat rouwen echt z'n tijd nodig heeft en niet van de een op de andere dag over is. Ik ben mijn meiden erg dankbaar voor hun steun de afgelopen maanden, maar ik mis Ash ook nog iedere dag. En zeker na dit soort dagen…

De volgende dag zijn we met Eevee naar Sneek gereden om ook daar even wat te oefenen en shoppen. Wat een hondvriendelijke stad is dat zeg, ik ben nog nooit zoveel honden tegengekomen tijdens het winkelen volgens mij. Van een prachtige Aussie, Akita en Schotse Collie tot een stel Chihuahua’s. Eevee deed het top, ze gaf de andere honden geen aandacht en liep ondanks de flinke drukte keurig mee in de mensenmassa. Ook in de winkels was ze goed rustig en aan het kleine meisje van de dag daarvoor had ze gelukkig ook niks overgehouden want alle kinderen negeerde ze ook volledig. Het was weer een dag vol goede nieuwe ervaringen dus en gelukkig viel het nare gevoel na deze tweede dag ook mee.

Woensdag 22 juli durfde ik het eindelijk aan naar de pedicure te gaan met mijn teen. Ze heeft ‘m flink onder handen genomen waardoor nu wandelen zonder verband er omheen ook weer mogelijk is, en de pijn ook weer een stuk minder is! Die avond zijn we lekker hier in de buurt met de meiden weer gaan wandelen samen, in de hoop op nog veel meer van dat soort dagen in de nabije toekomst.

Donderdag 23 juli zijn we, of nou ja eigenlijk ik, mijn moeder was hier namelijk al enkele dagen mee bezig, begonnen aan het opruimen van de zolder. Een flinke klus die we al jaren uitstellen maar nu eindelijk toch eens grondig willen gaan aanpakken. De afgelopen dagen zijn er dus al flink wat dozen naar beneden gegaan al is het nog steeds een aardige rommel daarboven. Op wat kleine uitstapjes naar bijvoorbeeld de zomermarkt op vrijdag na, en natuurlijk lekker wandelen met de meiden, zijn we tot nu toe vooral daar mee bezig geweest. Heel erg veel is er dus niet gebeurt en hebben we dus ook niet gedaan deze eerste paar weken, maar we proberen wel zo veel mogelijk van onze rust te genieten voor zover dat lukt.

Een video die is geplaatst door Wichita van Rijkom (@wichitavrijkom) op 24 Jul 2015 om 11:05 PDT

We hopen dat de overige weken van deze vakantie ons nog veel leuke uitstapjes gaan bezorgen, relaxte tijden en goed weer dus niet te warm of te regenachtig zodat we ook echt kunnen genieten van dat wat er gepland staat. Maar we gaan er hoe dan ook het beste van maken, en samen met de meiden er lekker op uit! Tot de volgende blog maar weer, en volg ons op Facebook en/of Instagram voor nog veel meer updates, foto’s en filmpjes (wel eerst even een PBtje sturen).