Donderdag 10 december was het dan eindelijk tijd om het nestje van Cheeta, Abby’s eerst geboren pup ooit, te bewonderen in het echt. Dit tweede nestje van ‘Chikorita’, dat zo’n 7wkn terug geboren werd, bestaat uit 4 pups waarvan twee blue merle teefjes, een driekleur teefje en een driekleur reu. Oma Abby en tante Eevee mochten weer gezellig mee voor dit bezoekje, dus in de middag vertrokken we richting Friesland naar de Dotsi Dreamer roedel!
We kregen zoals altijd weer een warm onthaal van Cheeta. Zo leuk om te zien, wetende dat ze tegenover vreemde soms best terughoudend kan zijn. Met trots presenteerde ze haar pups aan ons, en ook vriendin Laura zat al gelijk op schoot voor wat knuffels. Macho moest er nog even in komen in het begin, maar zat al gauw ook af en toe om wat aaien te vragen. De pups begonnen gelijk te piepen toen ze zagen dat er leven in de brouwerij kwam. Voor driekleuren Amy en Django was het de eerste keer dat ze een Sheltie van hun kleur zagen, ze hadden dan ook veel interesse in Eevee. Abby daarentegen was met hele andere dingen bezig, haar kleinkinderen vond ze lang niet zo interessant als Macho, hihi.

De afgelopen weken hebben we dit nest uiteraard op de voet gevolgd, en via de foto’s had ik wel al stiekem een klein beetje een favoriet. Deze specifieke pup zocht me bij binnenkomst ook gelijk op, en bleek ook nog eens zo een geweldig karakter te hebben naast haar prachtige looks. Ik heb het over kleine Amy, de driekleur dochter van Cheeta uit dit nest. Oh wat is ze leuk zeg, echt het totaalpakketje, wat een plaatje om te zien en schatje van binnen!

Mijn moeder was daarentegen helemaal smoor op de blue merle meiden, en ook hier stak er wel een dame voor mij bovenuit. Die kleine Ziva, oh wat een beauty zeg. Deels de looks van mams en oma, maar zo prachtig gekleurd. Stukje rustiger en netter dan Amy, al wist dit meisje ook wel van wanten hoor.

Maar laten we niet de blauwe Fay en heer Django vergeten, want deze kanjers deden zeker niet onder voor hun nestgenoten! Django bleek echt een typische reu, zo een lekkere teddybeer met looks om voor te smelten. Heel schattig ogend, maar ondertussen… En Fay, zo een heerlijke pittige meid die flink wat leven in de brouwerij bracht! En eveneens een zeer zeer knappe dame.

We hebben uiteindelijk ruim 2 uur doorgebracht met de gezellige Dotsi Dreamer roedel. We hebben lekker gekletst, puppy geknuffeld, wat foto’s en filmpjes gemaakt natuurlijk en ook een 3-generatie serie gemaakt van oma Abby met haar dochter Cheeta en kleinkinderen. Eevee vond de pups hier en daar wel wat spannend, maar heeft zich stoer gehouden. Abby vermaakte zich prima tussen haar kleinkinderen en leek soms meer zelf op een jonge pup dan de veteraan die ze inmiddels al is.

Op weg terug naar huis was Eevee dan ook helemaal kapot van alle indrukken. Abby daarentegen was nog best fit, ondanks haar capriolen met Macho. Jeetje zeg wat heeft die dame zich ‘misdragen’… Ze leek wel een loopse teef op haar hoogtepunt, klaar om gedekt te worden. Ze flirtte er op los, vol met haar staart opzij en soms zelf half Macho bespringend probeerde ze hem voor zich te winnen. En Macho vond het maar wat geweldig, die deed maar al te graag mee met dit spelletje en heeft al die tijd dat we daar waren een kat en muis spel met Abby gespeeld. Het was heel grappig om te zien, al maakten we ons in ons achterhoofd ook wel een beetje zorgen over Abby’s aparte gedrag. Alweer bijna 2jr geleden is Abby geholpen, mede omdat de hormonen die tijdens haar loopsheid vrijkwamen af en toe een trigger bleken voor haar epileptische aanvallen. Ze is nu weliswaar niet loops, maar vertoonde wel soortgelijk gedrag. Uiteindelijk bleek dit ook met alle gevolgen van dien te zijn…
Om 3 uur ’s nachts werd ze wakker in een epileptische aanval, ze probeerde me nog te waarschuwen maar kwam niet veel verder dan enkele stappen. Gelukkig had ik het gelijk door, en konden mijn moeder en ik haar dus ondersteunen en door de aanval heen slepen. Het was een erg aparte aanval, een zoals ik nog nooit eerder heb gezien. Meer vergelijkend met de aanvallen van Ashley dan die van Abby uit het verleden. Uiteindelijk hebben we toch stesolid (valium) toegediend waarna ze redelijk snel uit de aanval was. Na een maaltijd keerde de rust weer terug, al heeft het voor mij nog wel wat uren geduurd voordat ik echt in slaap viel.
Zo een leuke dag die uiteindelijk op zo een nare manier dan werd afgesloten, het gaf me een wat dubbel gevoel. Tot dat moment was ik helemaal niet zo emotioneel geweest. Ik had werkelijk genoten van mijn pupbezoek aan Abby’s kleinkinderen, was smoorverliefd op hen en ze boden mij echt wat afleiding. Maar als je dan ineens om 3 uur ’s nachts met je ernstig zieke hond in je armen op de grond zit, wetende dat ruim een half jaar terug haar beste vriendin nog het leven is verloren aan deze rotziekte… Ook nog eens op de verjaardag van je oma (11 december), die als een moeder voor je was en je nu alweer bijna 4jr lang moet missen, dan kun je eigenlijk niet anders dan toch wat voelen. Een huilbui of zo heb ik gelukkig niet gehad. Abby heeft door haar vermoeidheid mijn emoties niet eens opgemerkt. Ik heb denk ik het afgelopen jaar teveel tranen gelaten om hier echt van slag door te zijn. Maar het zorgde wel voor heel wat malende uurtjes in bed, nadenkend over hoe fragiel het leven eigenlijk is en hoe dicht leven en dood bij elkaar liggen eigenlijk.
Gelukkig gaat het inmiddels alweer stukken beter met Abby. Ze heeft vandaag heel veel gerust, maar blafte in de namiddag gelukkig alweer bij thuiskomst van mijn moeder. We weten in ieder geval in deze situatie wel duidelijk wat de trigger was, haar hormonen zijn gewoon flink van slag op dit moment. We hopen dat dit voorlopig weer even de laatste aanval was, en we rustig kunnen nagenieten van ons bezoekje aan het nest van Cheeta. Want al met al was het, op de afloop die nacht na, een erg gezellige middag en hebben we genoten van alle kanjers daar bij Dotsi Dreamer. Dit is echt weer een nest om trots op te mogen zijn, en ik wens dan ook alle toekomstige nieuwe eigenaren heel veel geluk en plezier toe alvast met hun nieuwe gezinsleden… Nog een weekje dan is het voor de eerste van hen al zover, wat gaat de tijd toch ook snel met dit soort dingen. Geniet nog even van de momenten met de pups Cheeta, eigenaresse Joukje en jullie hele familie, en hartstikke bedankt voor jullie gastvrijheid weer!

Bekijk dit album op Facebook voor meer foto's, of het album van Cheeta hier op de site!
Meer informatie over dit nest is op de kraamkamer pagina van de Dotsi Dreamer site te vinden.