Ineens vliegt de tijd! Zes weken oud alweer, jeetje zeg... Voor mijn gevoel zijn ze pas een week of twee. En toch hebben we ook al zoveel meegemaakt in die korte tijd, zoveel ups en downs gehad en ook heel wat tranen gelaten over hen die helaas deze leeftijd niet hebben mogen bereiken. Na heel wat weken van stress en zorgen begint het genieten inmiddels toch wel steeds meer de overhand te krijgen gelukkig. De pups zijn ondertussen echt kleine hondjes geworden die regelmatig als Duracell konijnen door het huis en de tuin denderen. Het is een prachtig gezicht, ook om ze met elkaar en de andere honden te zien spelen.

Deze week stond in het teken van socialisatie! Nu de pups steeds ouder worden is het hoog tijd dat ze met allerlei dingen geïntroduceerd worden. De stofzuiger blijft nog een spannend fenomeen al kijken de pups lekker dicht tegen mama aan hun ogen uit als we dat ‘monster’ weer tevoorschijn halen. De lengte van de autoritjes zijn we inmiddels ook aan het opbouwen en van de week is de tweeling zelfs mee geweest naar de McDrive. De snelweg was wel even schrikken voor ze maar op de terugweg waren ze zo moe dat ze hun ogen nauwelijks open hebben gehad. Ook het dagelijks leven gaat gewoon door natuurlijk dus er moest in de tuin gewerkt worden. Een klusje waar de pups dan weer niet echt van opkeken. Takken vlogen om hun oren maar het deerde hen helemaal niks, ze liepen er gewoon doorheen te huppelen af en toe trekkend aan een tak of blaadje. Net zoals het scheren zullen de pups ook moeten leren om geborsteld/gekamd en gebadderd te worden. Ook hier zijn we deze week dus voorzichtig mee begonnen door de borstel te introduceren en al een beetje langs de tandjes te gaan om de poetsbeweging aan te leren. De andere dieren worden ook steeds interessanter voor de tweeling. Zo hebben ze deze week al uitgebreid kennis gemaakt met Bouchra en zijn we van plan ook McDreamy binnenkort aan hen voor te stellen. Nu de tandjes zijn doorgekomen begint knagen en eten ook steeds meer een vast ritueel te worden. Inmiddels eten de pups 4x daags een kleine maaltijd en zitten ze af en toe met veel plezier op een botje te kauwen.

Donderdag was helemaal een spannende dag want toen kwam de chipper van de Raad van Beheer langs. Ook een zenuwslopend moment voor mij, want vanwege de drukte besloten we dat mijn moeder met de meiden zou gaan wandelen en ik hier alleen met Glacee en de pups de chipper zou opvangen. Iets wat ik niet graag alleen doe, maar toen ik de keus kreeg tussen een blaffend viertal dat de pups wil beschermen of rustig mijn tijd kunnen nemen voor het chippen samen met Glacee en de pups was de keus snel gemaakt. Gelukkig ging het allemaal erg voorspoedig en bleek mijn stress van tevoren (zoals gewoonlijk) voor niks te zijn geweest (vervloekte angststoornissen ook hè). Beide chips gingen er in één keer in en Huck gaf niet eens een kik bij de prik. Miffy gaf een heel klein piepje maar beide pups vonden de DNA afname (wat wangslijm met een wattenstaafje) vervelender dan de prik zelf. Nadien vielen ze bijna gelijk weer in slaap en zijn ze ook een tijdlang niet meer wakker geworden.

Niet alleen vanwege de socialisatie was het een belangrijke week. Ook op persoonlijk vlak zijn er enkele belangrijke knopen doorgehakt. De afgelopen weken heb ik regelmatig de vraag gekregen of de pups al een nieuw baasje hadden gevonden. Telkens antwoorde ik met het antwoord dat we nog wat knopen moesten doorhakken wat dit onderwerp betreft en ook rustig de tijd wilden nemen om te zien of er een pup bij dit nest zat welke we wellicht toch misschien zouden willen aanhouden. Hoewel het van tevoren absoluut niet ons plan was om een pup aan te houden hebben we ook altijd gezegd dit nest open minded in te gaan. Vorige nesten hadden we van tevoren een duidelijk plan van aanpak, dit nest was het plan vooral genieten en zien wat er zou gaan gebeuren. Toch kreeg Huck afgelopen zaterdag speciale visite. En hoewel mama nog wel ietwat wantrouwend was in het begin wist ook zij het bezoek uiteindelijk wel te waarderen terwijl kleine Huck hen één voor één om z’n pootjes wond. Hoe moeilijk het ook voor ons is, we kunnen niet alle pups aanhouden, dus na dit bezoek hebben we dan ook besloten dat Huck over een aantal weken zal gaan verhuizen naar zijn nieuwe familie. We hebben hier een erg goed gevoel bij en hopen dat Huck een geweldig leven tegemoet gaat daar, maar tot die tijd staan er natuurlijk nog heel wat avonturen bij ons op het programma hoor. We hebben wel even getwijfeld of we Huck zouden houden of niet maar doorslaggevend voor ons waren een aantal dingen. Met name Huck’s zelfstandige karakter heeft ons doen besluiten dat hij beter af is in een huishouden waar meer één op één aandacht voor hem is dan hier tussen alle honden. Huck is namelijk echt een mensenhond en past daarom minder in onze roedel. We hebben een mooi thuis voor hem gevonden waar hij als het goed is helemaal tot zijn recht komt dus hebben er vertrouwen in dat het allemaal wel goed zal komen met hem. Al willen we nu nog niet teveel denken aan de dag dat hij vertrekt want bij de gedachte alleen al begint het in ons hart flink te knagen!
Ook wat Miffy betreft hebben we een voorlopige beslissing genomen. De afgelopen weken hebben verschillende mensen interesse getoond in deze zwarte dame, al is hier niks concreets uit gekomen. Ook hebben we gemerkt hoe erg gehecht Glacee aan haar pups is, en in hoeverre ze Miffy voortrekt. Glacee is een geweldige moeder maar ook wel een stresskip die niet lang zonder kleintjes kan. Miffy zelf heeft ook een belangrijke band met moeders en misschien nog wel meer met Eevee met wie ze een prachtige vriendschap heeft gesloten. Ook past mevrouw qua karakter prima binnen onze roedel. Ze kijkt erg op naar alle volwassen honden hier in huis, is rustig maar kan ook als een dolle spelen en heeft een makkelijk karakter wat goed aansluit bij onze andere meiden. Toch is het praktisch gezien niet het meest handige om er een vijfde hond bij te nemen. Wij zijn mensen die graag op pad gaan met onze honden en deze dan het liefst allemaal meenemen, wat met vier honden (en twee personen) toch wel iets makkelijker gaat dan met vijf. We hebben nu een stabiele roedel en willen niet het risico lopen dit evenwicht weer te verstoren. En ook hebben we toekomstplannen voor over een aantal jaren die wellicht met de komst van (nu al) een vijfde hond in de war gegooid zullen worden, dus wat is wijsheid… Doorslaggevend was voor ons de vraag of wij na alles wat we hebben meegemaakt met dit nest geen spijt zouden krijgen als wij nu over enkele weken in een huis zonder puppypret zouden zitten. Het empty nest syndroom is bij iedere fokker bekend en altijd al een van de meest lastige aspecten aan het hele fokgebeuren. Dit weet je van tevoren al als je er aan begint, maar na al het verdriet rondom dit nest, alle stress die we hebben moeten doormaken en er ook voor zorgde dat we de eerste weken eigenlijk nauwelijks hebben kunnen genieten van de kleintjes… Komt het idee dat nu over 3 weken dit huis misschien weer helemaal puppyvrij zal zijn nog harder aan dan anders. Het zal echt een groot zwart gat worden, en we maken ons ook een beetje zorgen of Glacee het vertrek van al haar pups wel zal aankunnen na het verlies van Blossom en Apple. Na lang wikken en wegen hier over hebben we dan ook besloten dat Miffy als alles goed blijft gaan bij ons zal blijven wonen. Helemaal 100% zeker zijn we nog niet want we willen helemaal zeker weten dat ze echt goed in de roedel past en alle meiden haar aanwezigheid op prijs stellen, maar zolang het zo goed blijft gaan als nu verwachten wij geen problemen en gaan we er van uit dat ook deze meid dus niet (meer) beschikbaar is.

Iedere week probeer ik de weekfoto’s een bepaald thema te geven. De week van de geboorte had als thema ‘introductie’, week 1 had als thema ‘welcome home’, voor week 2 was het thema ‘summer time’, tijdens week 3 was het thema ‘happy Bday’, ‘back 2 school’ was het thema voor week 4, het thema ‘de tuin in’ stond centraal tijdens week 5 en voor week 6 hebben we gekozen voor het thema ‘rockabye baby’. Want ook al is de tweeling alweer zes weken oud, ze zijn en blijven toch ook nog wel een beetje baby’s.

Huckleberry Pie Special Princess “Huck” – Powderpuff ♂

Huck doet ons inmiddels erg denken aan een pup uit ons eerste nest… Diesel/Pachirisu. Deze pup kreeg destijds de nickname ‘held op sokken’ wat ook zeker toepasselijk is voor de kleine Huck. Want hoewel Huck erg stoer kan doen is het ook wel een hier en daar wat onzeker ventje. Gelukkig herstelt hij zich erg snel en staat hij dus ook zo weer vooraan te kijken nadat hij ergens vlak daarvoor van is geschrokken. Toch merken we dat Huck wel steeds zelfverzekerder wordt en meer durft. Zo speelt hij steeds wilder, gaat hij steeds vaker alleen op onderzoek uit en is hij ook steeds vaker op zoek naar nieuwe uitdagingen.
Nu Huck meer vrijheid krijgt begint zijn huilbaby fase ook wat minder te worden gelukkig. Hij geniet van het leven, dus dan is huilen ook helemaal niet meer nodig natuurlijk!
Een klein puntje waar Huck wel nog af en toe moeite mee heeft is voorzichtig spelen. Zo heeft hij zijn zus inmiddels al een aantal keren pijn gedaan tijdens hun stoeipartijen. Tja met zo een groot formaatverschil was het ook wel te verwachten natuurlijk, maar soms moet er dus wel even ingegrepen worden zodat meneer niet te erg met zijn zus aan de haal gaat. Als puntje bij paaltje komt zijn ze echter onafscheidelijk hoor en slapen ze nog steeds het liefst in elkaars armen.
Of Huck zijn naam uiteindelijk zal houden is overigens nog niet duidelijk. Zijn nieuwe eigenaar overweegt wel hem een nieuwe naam te geven maar wil dit graag in overleg met het hele gezin doen. Het is dus nog even afwachten wat zijn uiteindelijk roepnaam wordt maar tot die tijd houden we het lekker bij Huck.

Blueberry Muffin Special Princess “Miffy” – Hairless ♀

Het zoenen heeft Miffy inmiddels echt wel onder de knie hoor, al zijn de zoentjes nog altijd alleen voor uitverkorenen. Ook wordt mevrouw in het dagelijks leven steeds brutaler. Zo heeft ze inmiddels door dat als ze heel schattig, lief kijkend voorzichtig gaat zitten piepen er meestal wel een reactie op komt. Ik weet het, we moeten dit eigenlijk negeren… Maar het is zo schattig, hihi!
Miffy heeft ook nog iets nieuws geleerd deze week, namelijk trap lopen! En nee daar zijn we niet zo blij mee inderdaad. Wees gerust, we hebben het niet over de trap naar één hoog hoor, maar de trap die bij de bank staat voor de honden. In een onoplettend moment zat Miffy van de week ineens op de bank en binnen no-time had ze zichzelf aangeleerd met hoge snelheid via deze trap de bank op de klimmen. De trap staat dus inmiddels tijdelijk in een hoek om ongelukken te voorkomen waar mevrouw het natuurlijk absoluut niet mee eens is. Dagelijks staat ze te springen en te klimmen bij de bank, af en toe zelfs met een grote aanloop, maar voorlopig denken we niet dat ze de sprong zal kunnen maken.
Ook over Miffy’s naam bestond wat twijfel de afgelopen dagen. Eigenlijk is de naam immers helemaal niet onze stijl. Maar aan de andere kant… Hij past zo goed bij haar en is ook zo leuk op haar stamboomnaam gebaseerd! We hebben nog een andere naam hoog op het lijstje staan die ook zeker een optie voor mevrouw zou kunnen zijn. Maar of we haar echt een andere naam willen geven zijn we nog niet helemaal uit. Dus ook Miffy blijft voorlopig nog even Miffy tot we die knoop hebben doorgehakt.

Vergeet niet mijn Facebook, Instagram en YouTube account(s) in de gaten te houden voor regelmatige updates gedurende de week, en check dagelijks het puppyalbum voor recente kiekjes en de puppycam voor livebeelden uit de puppyren in de huiskamer (excuses dat de webcam niet zo vaak meer aan staat, dit komt omdat de pups regelmatig los in de kamer spelen en dan alleen wat slapen in de ren).

Geboorte - Week 1 - Week 2 - Week 3 - Week 4 - Week 5 - Week 6 - Week 7 - Week 8 -
Week 9 - Week 10 (RIP Miffy)