Wat voelt het toch raar om alweer het laatste puppydagboek van dit nest te schrijven. Een deel van mij zou willen dat deze tijd eeuwig zou duren, en kan dan ook echt nog niet dit hoofdstuk afsluiten. Een ander deel van me is echter helemaal op, kan gewoon echt niet meer en heeft rust nodig dus is ergens ook wel blij dat er een weer wat rustigere periode aan zit te komen nu. Maar genoeg over wat komen gaat, laten we eerst eens even terugblikken op de laatste anderhalve week!
Vorige week vrijdag kwamen de bestelde lijnen voor de dames binnen. Onze meiden hebben alweer heel wat jaren persoonlijke riemen van Tuffstuff uit de UK, spotgoedkoop maar van super kwaliteit en ook erg leuk om te zien. Met Miffy als nieuwe toevoeging aan onze roedel had die toch een eigen riem nodig dus besloten we voor alle meiden een nieuwe te bestellen één maatje langer dan wat ze nu hebben. Deze bestelling kwam dus vrijdag binnen dus werden er gelijk even wat foto’s gemaakt natuurlijk hè!

Zaterdag hadden we eigenlijk het plan om een dag naar Amsterdam te gaan om daar wat te socialiseren met de pups. Helaas gooiden wegwerkzaamheden roet in het eten en durfden we het wegens de verwachtte file-drukte niet aan. Wel gaf dit ons een extra dag om wat bij te komen wat we na de afgelopen tijd eigenlijk ook wel goed konden gebruiken.
Zondag kwam Huck zijn toekomstige baas nog even op visite. Hij heeft weer even wat tijd doorgebracht met de kleine jongen en we zijn ook nog samen wat door de buurt gaan wandelen met de hondjes zodat we konden laten zien hoe goed Huck dit al deed.
Deze afgelopen week had mijn moeder een gatenkaas rooster op haar werk wat zorgde voor veel extra tijd met de pups. Om die reden besloten we dan ook maandagmiddag na haar werk nog even met alle honden op pad te gaan. Ja, we durfden het aan… Met vier volwassen honden en twee pups naar het bos, het was me een avontuur, hahaha! Al met al ging het best oké, al hadden we niet echt rekening gehouden met de tijd die we kwijt zouden zijn aan deze wandeling. Wees gerust, de pups hebben het merendeel van de tijd op de arm of in de tas gezeten. Maar al met al begon de schemering al in te zetten tegen de tijd dat we terug kwamen bij de auto. Een paar meter lopen met die kleintjes en je bent zo weer tien minuten verder immers. De hele terugweg heeft Miffy in diepe rust in de Fundle doorgebracht, ze vond het wel welletjes en besloot gewoon alvast wat te gaan slapen ondanks de afstand die we nog moesten afleggen. Ach heerlijk toch, daar is de tas ook voor natuurlijk!

Dinsdagmiddag had ikzelf onverwachts een afspraak staan bij de pedicure. Deze was verzet en omdat zij toch nog graag de pups wilde zien besloten we die meteen mee te nemen. Ze hebben zich keurig gedragen en ook weer wat nieuwe ervaringen daar opgedaan met alle luchtjes en geluiden in de praktijk. Nadien zijn we ook nog even bij de lokale Jumper gestopt met het doel een big-shopper te kopen voor het puppypakket van Huck. We konden maar geen goede doos/box vinden om al zijn spullen in te doen dus dit leek ons de handigste en meest logische oplossing. We gingen er van uit hier een klein bedrag aan kwijt te zijn maar tot onze grote verbazing kregen we gewoon de tas plus inhoud gratis mee. Een prachtige grote tas gevuld met wat puppyspeeltjes en lekkers voor de kleine vent bij zijn nieuwe baas, echt zo lief! Dikke pluim dan ook voor deze winkel want hoewel wij al jarenlang trouwe klant zijn had ik zo een mooi gebaar echt niet verwacht. Dinsdagmiddag hebben we overigens ook nog wat tijd besteed aan foto’s maken voor de kerstkaart… Ja ik weet het ik ben er vroeg bij, maar je moet wat met een pup die dit weekend al vertrekt hè! De foto’s houd ik nog even voor mijzelf maar houd de site (en voor vrienden brievenbussen/inbox) in de gaten in december voor het eindresultaat.

Woensdagmiddag besloten we nog een uitje te plannen met alle honden samen. Zo tijdens deze laatste dagen wilden we een aantal mooie, blijvende herinneringen maken dus besloten we naar Roggebotstaete te gaan om daar nog een stukje te lopen. Onderweg zijn we meerdere paarden tegen gekomen en hebben de pups zich weer van hun beste kant laten zien door netjes wat stukjes mee te lopen met de rest van de roedel. Op weg terug naar huis hebben we nog een stop gemaakt bij de McDonalds maar echt veel hebben de kleintjes hier niet van mee gekregen. Die lagen al heerlijk te slapen in de buggy en werden pas weer wakker voor de deur van ons huis.

Donderdag zou dan eindelijk het langverwachte uitje naar de grote stad op de planning staan! Helaas kregen wij die ochtend te maken met een flinke schrik toen Abby ineens weer een epileptische aanval had. Ze leek het juist zo goed te doen de laatste tijd dus de aanval kwam redelijk onverwachts, en hoewel hij niet zo lang was als de vorige keer (gelukkig!) was het alsnog wel een heftige weer. We hebben even getwijfeld of we de plannen zouden cancelen maar uiteindelijk na wat uurtjes slaap in de ochtend besloten we toch richting Amsterdam te rijden maar er een rustige dag van te maken. We hadden afgesproken bij het Amsterdamse Bos met onze oud-buurman en zouden daar eigenlijk eerst een stuk wandelen voor we naar het pannenkoekenhuis zouden gaan. Dat wandelen hebben we echter geschrapt ivm Abby’s welzijn dus we zijn meteen richting het restaurant gelopen om daar wat te eten. De pups gedroegen zich keurig en hebben eigenlijk niet eens veel meegekregen van het eten want alle indrukken (waaronder het geluid van laag overvliegende vliegtuigen) die ze onderweg naar Boerderij Meerzicht opdeden was al genoeg om in een diepe slaap te belanden toen we eenmaal daar waren.
Na het eten zijn we buiten het restaurant nog even naar de dierenwijde gelopen. De kippen waren flink herrie aan het maken dus trokken meteen de aandacht van de pups. Uiteindelijk hebben ze hun ogen uitgekeken naar al het pluimvee en de hertjes, en dat terwijl ze op de heenweg naar Amsterdam ook onderweg nog even snel kennis hadden gemaakt met wat schapen.

Omdat ik ze wel echt nog even de drukte van de stad wilde laten zien, maar de binnenstad mij iets teveel van het goede leek, besloten we een tramhalte in de buurt op te zoeken om daar nog even een klein stukje te gaan lopen. De geluiden vonden ze maar wat vreemd maar wat deden ze het goed zeg! Uiteindelijk liepen ze zonder problemen op het grasveld naast de tramrails en plasten ze zelfs nog eventjes netjes daar voor we aan onze terugreis begonnen.

Eenmaal thuis bleek wel dat het wat veel was geweest voor de tweeling. Ook werd het verschil tussen de twee pups hierin gelijk weer overduidelijk. Zo besloot Miffy met mij nog even wat te dutten op de bank, heerlijk onder een dekentje… Terwijl Huck het huis op stelten zette en overprikkeld in de rondte rende met de andere honden achter zich aan. Ach ja hij had er lol in zullen we maar denken, hahaha!
Vrijdag, Huck’s laatste dagje hier, besloot ik op speciale wijze vast te leggen… Ik heb mijn allereerste vlog gemaakt en wel van hoe de pups deze dag hebben doorgebracht. Net zoals toen er nog twee pups over waren uit ons tweede nest zijn we ook met Huck & Miffy even naar Natuurpark Lelystad geweest voor een wandeling. Verder hebben we in de avond ook nog de Intratuin bezocht en zijn beide pupjes weer even gewassen in de gootsteen. We hebben geprobeerd zo veel mogelijk te genieten van deze laatste dag met de enige reu hier in huis en nog even lekker geknuffeld en gespeeld terwijl we ondertussen zijn overvolle puppypakket klaar maakte voor vertrek.

En zaterdag was het dan zover, Huck werd al vroeg in de ochtend opgehaald om aan zijn nieuwe leven te beginnen. Zijn eigenaar kwam bepakt en bezakt deze kant op met een tas gevuld met spulletjes voor zijn nieuwe kleine jongen wat alleen al super was om te zien. Het vertrek zelf was moeilijk, Monique was in tranen en hoewel ik het zelf droog heb weten te houden heb ik veel tranen moeten verbijten.
Als afleiding zijn we nadien dan ook maar gelijk op pad gegaan met de overgebleven meiden om allemaal even onze gedachtes te verzetten. Na een stop bij de Pet’s Place voor een Dierendag goodiebag (en het kopen van een mand die ik niet kon laten liggen voor Miffy, hihi) besloten we even de rustige hei op te zoeken. Miffy vond het heel bijzonder alle luchtjes daar maar leek gelukkig haar broer niet zo te missen in eerste instantie. Glacee kon even lekker alle stress er uit rennen en ook de andere meiden vonden het ogenschijnlijk fijn even een frisse neus te halen en bij te komen van alle emoties van die ochtend. Bij thuiskomst bleek het echter toch wat teveel voor de kleine meid. Ze werd wat ziekjes, overgeven (waarschijnlijk van alle stress en toch ook inspanningen van de afgelopen dagen, zij kan wat dat betreft ook stukken minder hebben dan haar broer), en vertoonde ook wat depressief gedrag hier thuis zo zonder haar broer. De rest van de avond is het hele huishouden nog van slag geweest en ook voor ons was het moeilijk een routine te vinden zo zonder die vrolijke, gekke, kleine jongen om ons heen. Gelukkig begon Miffy zich rond middernacht weer wat beter te voelen, te spelen en ging ze ook weer wat eten. Eenmaal op de slaapkamer aangekomen ging ze helemaal los met haar moeder. Wat hebben die twee leuk gespeeld zeg. Ietwat minder fijn dat dit tot 3 uur na middernacht moest doorgaan maar we waren al lang blij dat Miffy weer wat normaler gedrag vertoonde en genoot van het speelmoment. En ineens kroop ze nadat ik haar in haar mand had gezet onder de deken, begon ze wat te graven en kroop ze uiteindelijk dicht tegen me aan om lekker te slapen tot 7.30u. Na even beneden te hebben gespeeld en te hebben gegeten zijn we daarna nog even terug naar bed gegaan waar ik om 11u de schrik van mijn leven kreeg. Miffy was weg! Ze lag niet meer op bed en hoewel de andere meiden rustig lagen te slapen op de slaapkamer was zij nergens meer te bekennen. Ik haalde me eventjes de gekste dingen in het hoofd tot mevrouw vrolijk kwispelend onder het bed vandaan kwam. Ze was zelf van het trappetje naast mijn bed af geklommen (en ik was hier niet van wakker geworden, waarschijnlijk door haar lichtvoetigheid in combinatie met de medicatie die ik op had vanwege al mijn pijnklachten inmiddels), had netjes geplast op de puppypad en was vervolgens lief gaan spelen met speelgoed onder mijn bed zonder de andere honden tot last te zijn. Wat ben ik toch trots op deze kleine dame, ondanks de grote schrik! Vandaag heeft ze verder veel geslapen, net zoals de andere meiden, ze zijn duidelijk aan het bijkomen van alles al beginnen ze wel weer wat meer vrolijk en speels gedrag te vertonen inmiddels gelukkig.
En ook van Huck hebben we de eerste update binnen! Hoewel hij hier en daar wat dingetjes nog wat spannend en nieuw vond en natuurlijk goed moet wennen aan het leven zonder roedel om zich heen doet hij het naar omstandigheden goed bij zijn nieuwe familie. Hij is alweer lekker vrolijk en speels, heeft ook al de buurt een beetje verkend en heeft inmiddels officieel een nieuwe naam gekregen. Fény, wat licht betekent in het Hongaars. We hebben ook al wat filmpjes en foto’s van hem binnengekregen dus zijn er van overtuigd dat het helemaal goed gaat komen met die kleine vent!

Iedere week probeer ik de weekfoto’s een bepaald thema te geven. De week van de geboorte had als thema ‘introductie’, week 1 had als thema ‘welcome home’, voor week 2 was het thema ‘summer time’, tijdens week 3 was het thema ‘happy Bday’, ‘back 2 school’ was het thema voor week 4, het thema ‘de tuin in’ stond centraal tijdens week 5, voor week 6 kozen we voor het thema ‘rockabye baby’, het thema voor de 7e week was ‘family portret’ en week 8 kreeg de themanaam ‘Huck & Miffy the explorers’. Het thema voor deze laatste week heb ik lang over nagedacht maar toen ik van de week even was winkelen wist ik het… Het is ‘Autumn Goodbye’ geworden, en de naam zegt eigenlijk denk ik wel genoeg. Volgens mij vonden de pups dit de leukste photoshoot tot nu toe, jeetje zeg wat hebben ze zich vermaakt met de attributen! Wil je pups een plezier doen koop dan lekker low-budget wat herfst spulletjes van de Action, hahaha. Het heeft in ieder geval leuke foto’s opgeleverd ondanks dat vanwege de regenval de shoot niet buiten kon plaatsvinden zoals eigenlijk het plan was.

Huckleberry Pie Special Princess “Huck” – Powderpuff ♂

Oh Huck toch… Wat ga ik je missen en wat doet het pijn om dit laatste hoofdstukje over je te schrijven. Wat heb ik genoten van onze tijd hier samen, ondanks alle slapeloze nachten die je me hebt bezorgd en zoenaanvallen die mijn bril regelmatig flink beslagen achter liet, hihi. Je bent me er een jongen, men kan niet om je heen maar dat is ook precies wat je zo leuk maakt.
Huck heb ik de laatste twee maanden leren kennen als een actief, eigenwijs, ietwat dominant maar tegelijk ook een tikkeltje onzeker hondje dat bovenal een zeer vrolijk karakter heeft. Het leven is een feest volgens Huck, en als het even geen feest is dan zal hij wel van zich laten horen tot dit wel weer het geval is. Nog nooit heb ik een pupje gehad die zo veel zoent als Huck, maar wat is het toch een schattige eigenschap van meneer zeg!
Tijdens wandelingen begint hij steeds meer zijn neus te gebruiken, en ieder blaadje of takje dat onderweg gevonden wordt moet worden meegenomen natuurlijk. In nieuwe situaties blijft hij erg kalm en lijkt hij soms zelfs wat in shock, hij geeft zich gelijk over wat er voor zorgt dat hij gauw went aan nieuwe dingen en daarna zich gedraagt alsof hij het al jarenlang kent. In contact naar andere honden kan hij in eerste instantie erg onzeker zijn maar als hij eenmaal een band heeft met de ander gaat hij het liefst helemaal los en tekeer! Huck is ook vreselijk loyaal, hij volgt ons door het hele huis en wil graag overal met zijn neus bovenop zitten.
Inmiddels heeft meneer de 2 kilo grens gepasseerd en heeft hij ook aardig wat puppyvet. Op zich wel een fijne gedachte want de tijd dat hij nauwelijks wilde eten en dus ook bijna niet aankwam ligt nog niet zo heel erg ver achter ons. Desalniettemin is in korte tijd het verschil tussen broer en zus opgelopen naar zo’n 800 gram en is Huck ook in zijn gedrag al een stuk volwassener en zelfstandiger dan zijn kleine, jonge zusje.
Huck verhuist naar het midden van ons land waar hij in een kleine maar zeer fijne familie terecht zal komen. Hij is wel enigshondenkind, iets wat vast nog wel even wennen zal zijn voor hem in het begin, maar we zijn er van overtuigd dat hij dit prima aankan en hier vast en zeker snel aan went. Hij is immers een hond die zich het liefst op mensen richt, dus met voldoende aandacht van zijn nieuwe eigenaar moet dat goed komen.

(Dit filmpje is gemaakt door Huck zijn nieuwe eigenaar)

Blueberry Muffin Special Princess “Miffy” – Hairless ♀

Miffy is en blijft het kleine onderdeurtje. Met ruim 1300 gram zit ze inmiddels een paar gram boven het gewicht van haar moeder met zes weken. Het groeien gaat wel steeds beter en ze is ook nog altijd netjes in proportie, maar of ze ooit zo ‘groot’ zal worden als moeders is nog even afwachten.
Het karakter van Miffy is in vele opzichten het tegenovergestelde van haar grote broer. Ze is wel erg speels maar tegelijkertijd ook erg rustig, in de meeste situaties zeer onderdanig en ze kan ook best wel eens last hebben van een humeurtje. Ze is gewoon eigenlijk precies haar moeder, maar dan wel iets makkelijker dan dat die was op deze leeftijd. Want hoewel Miffy wel een dramaqueen is en flink kan trillen om niks in nieuwe situaties, is ze tegelijkertijd ook erg rustig en stil in zulke situaties en laat ze het allemaal maar over zich heen komen. Ze lijkt door haar terughoudendheid en eenkennige karakter wat meer timide dan haar broer maar als puntje bij paaltje komt is niks minder waar. Het is bij haar meer een act om voorzichtig dingen te kunnen onderzoeken, waarna ze zich al gauw uit schud en met haar staart omhoog op gaat naar het volgende avontuur.
Miffy is wel echt een vreselijke koukleum (net zoals haar moeder). En omdat ze duidelijk nog meer slaap nodig heeft dan haar broer brengt ze veel tijd door in de Fundle tijdens wandelingen en uitjes. Ze vindt het heerlijk in die tas, lekker warm op een kussentje terwijl ze geschud wordt door het wandelen en geen last heeft van anderen. Mede door dit soort karaktertrekjes van haar zie ik veel van Ashley terug in Miffy. Iedereen die mij een beetje kent weet hoe kapot ik was en nog altijd ben van het verlies van Ash, en hoe erg ik het hebben van zo een klein maatje mis. Ashley vervangen zal ze nooit kunnen, en dat wil ik ook absoluut niet. Maar ergens heb ik wel voorzichtig de hoop dat ze wellicht wat dingetjes van Ash kan overnemen en mij zo kan helpen met het verwerken van het verlies van haar. We zullen het zien, dat zal de tijd leren, maar voor nu blijft ze in ieder geval lekker zo veel mogelijk mee gaan in de Fundle zodat ze goed leert dat dit een veilige en comfortabele plek is.
Abby en Miffy hebben elkaar inmiddels helemaal gevonden. Hoewel Abby ook heel veel tijd doorbrengt met Huck merk je dat ze Miffy toch wel steeds wat extra opzoekt. Ze slapen vaak samen in dezelfde mand of bench, Miffy krijgt regelmatig uitgebreide wasbeurten van Abby en als je Abby roept loopt Miffy vaak ergens naast of onder haar door mee te huppelen.
Miffy vindt al echt dat ze erbij hoort. Waar Huck nog regelmatig de ren opzoekt als hij wilt slapen, of zijn eigen ding doet als de rest ergens anders mee bezig is doet Miffy steeds maar weer haar uiterste best bij de rest van de roedel te horen. Spelen die samen dan staat zij ernaast, krijgen ze een snoepje of eten dan zit ze netjes in het midden te wachten in de hoop niet overgeslagen te worden… Ik zei toevallig van de week nog, hoe komt het toch dat alle honden die wij aanhouden uit een nest zo jong al zo een saamhorigheidsgevoel hebben. Zouden wij zelf iets anders doen in de opvoeding waardoor dit ontstaat? Na lang overdenken ben ik eigenlijk tot de conclusie gekomen dat ik denk dat dit niet zo is. Deze honden kiezen ons uit en niet andersom, en dat de klik binnen de roedel zo goed is komt juist daardoor. Hoewel we er van overtuigd zijn dat Miffy haar broer vreselijk mist hopen we dat de roedel haar wat troost biedt. Het zal even duren voor ze gewend is aan een dagelijks leven zonder hem, net zoals andersom ook het geval is, maar uiteindelijk zal dat allemaal wel goed komen.

Ik wil iedereen bedanken die de tijd en moeite heeft genomen iedere week weer deze puppydagboekjes te lezen. Ik weet dat velen vinden dat ik vaak wat te langdradig ben van stof, maar dit soort verhalen zijn voor mij niet alleen een manier van mijzelf uiten maar ook een herinnering voor later aan deze prachtige tijd. Ondanks het vele werk dat in deze dagboekjes zit zal ik de wekelijkse routine hier in zeker nog gaan missen. Ik vond het geweldig om dit nest waar we zo lang op gewacht hebben met jullie allemaal te kunnen delen. Het was een nest met een lach en een traan, waar heel wat emoties bij kwamen kijken en welke ons echt niet in de koude kleren is gaan zitten. Het is een hele heftige tijd geweest voor ons, de pups maar vooral ook voor moeder Glacee. We gaan nu genieten van onze welverdiende rust samen met onze nieuwe roedel en hopen dat de tijd de wonden die er nog zijn zal helen voor zowel onszelf als Glacee.

Natuurlijk zal Miffy binnenkort ook haar eigen pagina op deze site krijgen en zal Huck te zijner tijd ook zijn eigen fotoalbum krijgen op de nakomelingen pagina. Mijn verhalen van uitjes met de honden en foto’s zullen vanaf nu weer gewoon via de weblog pagina te lezen zijn of natuurlijk via de social media kanalen zoals Facebook, Instagram en YouTube. Iedereen die alle foto’s van dit nest wilt terugkijken kan daarvoor in dit (tot week 5) en dit (vanaf week 5) fotoalbum terecht en alle filmpjes van dit nestje zijn te vinden in deze speciale afspeellijst op mijn YouTube kanaal.
Ik ben waanzinnig trots op dit nest en had deze tijd voor geen goud willen missen. Lieve Huck ik wens je het allerbeste toe bij je nieuwe familie en hoop je nog vaak te zien en veel van je te horen. Je gaat vast en zeker een prachtig leven daar tegemoet, heel veel geluk toegewenst samen!

Geboorte - Week 1 - Week 2 - Week 3 - Week 4 - Week 5 - Week 6 - Week 7 - Week 8 -
Week 9 - Week 10 (RIP Miffy)